қора

1. зид. Ранг-туси мавжуд рангларнинг барчасидан тўқ; қозонкуя, кўмир тусидаги; оқ.

1. Қора қозон. Қора соч. Қора кўз. Қора сиёҳ.

2. Мўттихон буғдойранг, қора қош аёл эди. С. Зуннунова, Олов

3. Чайла қамишлари аллақачон ёниб битиб, ёғочларигина қора кўмир бўлиб, чарс-чарс қилиб тутаб ётарди. Н. Фозилов, Дийдор

2. Шу тусга мойил тўқ рангли; қорамтир.

1. Қора нон. Қора гилос. Қора тупроқ. Қора булут.

2. Нимқоронғида рухсоридаги нўхатдек қора холини аниқ кўрди. С. Кароматов, Олтин қум

3. Қорани қора деманглар, Қоранинг ори келади. Қора майиз еганда, Қанддай ширин келади. Қўшиқлар

4. Мулла Обид бўлса, афтига қора балчиқ сачратиб, ўзининг машҳур кетмони билан иш кўради. А. Қодирий, Обид кетмон

3. Ис, қурум босган, қорайган ёки оқланмаган, пардозланмаган.

1. Қора уй.

2. Долоннинг ўнг тарафидаги кичик қора ҳужрада Полвоннинг ота-онаси ва боболари умр кечирган. Ж. Шарипов, Хоразм

4. зид. Қоронғи; нурсиз, зиёсиз; ёруғ.

1. Бу кунги кеч Отабек билан Ҳомиднинг ҳаёт ва мамот масалаларини ўзининг қора қучоғига олган қоронғи бир тун эди А. Қодирий, Ўтган кунлар

2. Демак, юзимнинг бир томони кундек ёруғ-у, бир томони тундек қора экан. Х. Тўхтабоев, Ширин қовунлар мамлакати

3. Уч қадрдон, уч опа-сингил Зулмат қучган қора ўрмонда. Х. Даврон, Қақнус

5. Шахмат, шашка каби ўйинларда оққа зид доналар ва шу доналар билан ўйновчи томон.

1. Қора билан ўйнамоқ. Қоралар ютди.

6. от Қора ёки қорага мойил нарса (кийим, мато ва шу кабилар).

1. Байроқларга қора тутмоқ (тақмоқ), Қозонга яқин юрсанг, қораси юқар Мақол

2. Кенг қишлоқни партизаннинг Мотами қоплаб олди: Қора тақди ҳар билак. А. Умарий

7. от Бирор нарсанинг узоқдан ёки қоронғидан кўзга ташланувчи акси, ифодаси; шарпа.

1. Оппоқ қорда одамларнинг қораси елиб-югурарди. А. Қаҳҳор, Қўшчинор чироқлари

2. Машина ёруғидан ҳам талвасага тушиб, олдинда чопиб бораётган жайрон қорасига кўзи тушиб, юраги ҳаприқиб кетди. М. Мансуров, Ёмби

3. Кўп ўтмай ҳаво бурчида азамат ҳаво лайнерининг қораси кўринди. С. Аҳмад, Жимжитлик

8. от Мўлжалга олинган ёки олинадиган нарса, нишон; мўлжал.

1. Қорага олмоқ.

2. Биринчи отган ёй қорадан бир қулоч юқори кетди. Латифалар

3. Мерган бўлсанг, ўшал оғочни қорага олиб отғил. М. Осим, Ўтрор

9. кўчма Умуман, салбий белгини, сал-бий белгига эгаликни билдиради; ёмон.

1. Қора ният. Қора кучлар.

2. Кечирасиз, мен ширингина базмингизни қора хабар билан музлатиб қўйдим. Ойбек, Олтин водийдан шабадалар

3. Паранжи қурсин, мени шундай қора кунларга солди. Ҳамза, Паранжи сирлари

4. Калладан қора хаёлларни қувиш керак, тушкунлик — энг ёмон душман. Ф. Мусажонов, Ҳиммат

5. Шу гап билан бошқалар Қолди ер чизиб. Қора, шум тилаклари Ҳар ённи кезиб. Ғайратий

10. от кўчма Нотўғри, ёмон, ярамас нарса, иш.

1. Ароқнинг ўзи оқ, қилмиши — қора. Қанотли сўзлар

2. Гулнор энди ман тортмади. Соф номусига отилган қорани бутунлай ювиб ташлашга жазм қилди. Ойбек, Танланган асарлар

3. Акангизга қора юқтирмаслик учун Ўктамни ҳам оқлаяпсизми энди? С. Зуннунова, Кўзлар

11. Баъзи сўзлар билан қўлланиб, улар англатган нарсага хос белги-ҳолатнинг кучли даражасини билдиради.

1. Қора совуқ. Қора қон йиғлатмоқ.

2. Қора қишда тўй қилмай, Баттар бўлгур нокас гов А. Орипов, Йиллар армони

3. Нима қилади ўзини қора қийноққа солиб?! А. Мухтор, Туғилиш

4. Шундан кейин терлаб-пишиб, қора терга тушиб кетди. М. Мансуров, Ёмби

12. кўчма эск. Маълум миқдордаги яхлит сумма.

1. Бир қора чўзсак, кифоя деб ўйлайман, озми, минг сўлкавой. Ойбек, Улуғ йўл

13. Қора (эркаклар исми).

қора сўзи қатнашган жумлалар: