pesh

1. Baʼzi narsalarning oldinga qaragan tomoni, labi, cheti, qirgʻogʻi.

1. Ayvonning peshi.

2. — Ayajon, ayyomingiz muborak! — deb sovgʻa-salomni ayvonning peshiga qoʻydi-da, onasiga kiftini tutdi. K. Yashin, Hamza

3. U qopidan ketmonini olib, peshini egovlay boshladi. Sharq yulduzi

2. Kiyimning old etagi, bari.

1. Kamzulingning peshini bossam, gard boʻlar, Oshiqlik deganing qiyin dard boʻlar. Qoʻshiqlar

2. Argʻunshoh tiz choʻkib, podshohning etaklarini yuziga surtmoqchi boʻlgandi, Shohrux uning qoʻlidan peshini tortib oldi. B. Ahmedov, Ulugʻbek

3. Yenglari shimarilgan Komiljon, etagining peshini qayirib olgan Davronov eng oldinda borardi. I. Rahim, Ixlos

pesh soʻzi qatnashgan jumlalar:

1. f. [ — oldinda; yonida,yaqinida]

2. rvsh. (birin-ketin sodir boʻladigan ish-harakatni bildiruvchi ikki feʼl oldida takrorlanganda) Fursat utmasdan, darrov, darhol, peshma-pesh.

1. Pesh terilgan paxtani pesh topshirib turmoq.

2. [Iqbol satang] Hovli sahnini koʻzdan kechirdi. Hamma yoq chinnidek. Shuncha daraxt-u, tagida bitta barg koʻrinmaydi. Pesh tushganini pesh olib turadimi deyman, — oʻylay ketdi u, — qachon qarasang, [Mehrinisoning] hovlisi yogʻ tomsa yalagudek. R. Fayziy, Hazrati inson

3. Egningizdan pesh tushgan kiyimni pesh yuvib turgan boʻlsak S. Ahmad, Yulduz