аччиқ

1. Таъми оғиз-тилни ачитадиган, ловуллатадиган.

1. Аччиқ гармдори.

2. Фарғона водийсидан бошқа жойларга экиладиган турп негадир аччиқ таъм, тахир мазага эга бўлади. К. Маҳмудов, Қизиқарли пазандалик

2. Нордон, тишни қамаштирадиган.

1. Аччиқ (донали) анор.

2. Отаси аччиқ олма еса, ўғлининг тиши қамашади. Мақол

3. Сезги аъзоларига қаттиқ таъсир қиладиган, ўювчи.

1. Аччиқ газ. Аччиқ тамаки. Аччиқ ҳид.

2. Жиққа ҳўл ўтин ёлғиз пирс-пирс қилиб, аччиқ заҳар тутун буриқтиради. Ойбек, Танланган асарлар

4. Жазиллатадиган, жонни ачитадиган.

1. Далаларда кеч кузнинг аччиқ шамоли эса бошлади. С. Аҳмад, Қадрдон далалар

2. Ташқарида шамол увуллар, аччиқ совуқ нақ баданни кесиб кетгудай эди. Газетадан

3. [Шербек] Тўриғини эгарлади. Ўзини эгар устига олар-олмас, отга аччиқ қамчи босди. С. Анорбоев, Оқсой

5. кўчма Кишига қаттиқ тегадиган, кўнгилга озор берадиган; қаттиқ, нохуш.

1. Аччиқ истеҳзо. Аччиқ танқид. Ҳақ сўз — аччиқ сўз. Мақол

2. У ҳатто бу аччиқ таъналарни эшитмагандай.. сур бўлиб турарди. Мирмуҳсин, Умид

6. кўчма Ғам-изтиробли; аламли.

1. Унинг аччиқ кўз ёшлари ҳар қандай одамга таъсир қилмасдан қолмасди. Ёшлик

2. Чеки кўринмас бу сўқмоқ йўловчининг мадорини, наинки мадорини, жонини оладиган қисматдай аччиқ. Саодат

7. от Қаҳр, жаҳл; зарда.

1. Ҳозир менинг аччиғим ҳам қаҳрим бор. Эрали ва Шерали

2. Бобонгнинг аччиғи қурсин, ёмондир. Нурали

8. от Қийинчилик, машаққат; ғам-ғусса, ғам-ҳасрат; азоб-уқубат,

1. Аччиқ билан чучукни тотган билур, узоқ билан яқинни юрган билур. Мақол

2. Бир аччиқнинг бир чучуги бор. Мақол

3. Турмушнинг аччиқларини тотиб кўрган.. қадимги батрак Абдурасул бу кунларда ўз муддаосининг амалга ошаётганини ҳис этар эди. П. Турсун, Ўқитувчи

аччиқ сўзи қатнашган жумлалар: