чақна

1. Ёрқин нур, олов учқунлари сочмоқ.

1. Заргаров саҳрода яшин чақнаган тунларни яхши кўрар эди. А. Мухтор, Бўронларда бордек ҳаловат

2. Қуёш дам булут орасига кириб, дам кескин ялтираб чақнарди. Ойбек, Навоий

2. Ярқирамоқ, ялт-ялт этиб товланмоқ; ялтирамоқ.

1. худди шу пайт Муқаддас ҳам қаради-да, садаф тишларини чақнатиб, бир кулди. О. Ёқубов, Муқаддас

2. Кўзлари ҳамон кулгидан чақнаб турарди. Саодат

3. Чўққиларнинг қил учи худди қилич дамидек чақнаб турибди. С. Аҳмад, Жимжитлик

3. Ёришмоқ, ёп-ёруғ бўлмоқ.

1. У [Комил] тўғри уйга кириб электрни ёқиб юборди. Ясоғлиқ хона чақнаб кетди. Ойбек, Олтин водийдан шабадалар

2. Туйнукдан нур тушиб, хонанинг бир бурчи чақнаб кетди. Ёшлик

4. Акс этмоқ; намоён бўлмоқ, ифодаланмоқ, билинмоқ (нигоҳ, кўз қарашга нисбатан).

1. Нигоҳида нафрат чақнаб, беихтиёр кафтини пешонасига босди. С. Юнусов, Кутилмаган хазина

2. Олазарак кўзларида фақат ташвиш ва ҳадик чақнарди. Ф. Мусажонов, Ҳиммат

5. кўчма Яшнамоқ, гул-гул очилмоқ; ёш ва чиройли кўринишга эта бўлмоқ.

1. Скамейкада ўтирган она ҳали замон қизининг чақнаб, тоғ кийигидек ўйноқлаб чиқишини кутарди. Мирмуҳсин, Умид

2. Чақнаб юрган чоғи юзлари нақш олмадай бўлиб турар, энди ўзини ёшлигидагидай кўргиси келар эди. Ёшлик

3. Шу қиёфада [Қобул Комилович] хушқад йигитлардай чақнаб кўринарди кўзга. Ж. Абдуллахонов, Хонадон

6. кўчма Жўш урмоқ, туғёнга келмоқ.

1. Юрагингда чақнасин фақат Ёруғ хаёл, самовий ўтлар. А. Орипов

чақна сўзи қатнашган жумлалар: