кунда

1. Кесилган ёки синган дарахтнинг илдиз томонида қолган остки қисми; тўнка.

1. Кунда ковламоқ.

2. Исматҳожи қора мовут чакмонининг бир барини қайириб, яқиндагина кесилган бир терак кундасига келиб ўтирди. Ойдин, Ямоқчи кўчди

3. У аввал катта кундаларнинг теварагини кетмон билан чопишга бошлади. Ойбек, Танланган асарлар

2. Устида бирор нарсани чопиш, қир-қиш ва шу кабилар учун қилинган махсус ғўла.

1. Кудунгчининг кундаси. Кундага қўйиб чопмоқ. Болта тушгунча, кунда дам олади. Мақол

2. Қассоблик қилмоқчи бўлган одам аввало бир қўлини кундага қўяди-ю, болта билан чопади. Агар чопилмаса, қассоблик қилади. П. Турсун, Ўқитувчи

3. Унинг кўзи айвон устунига суяб қўйилган кунда ва ошпичоққа тушди. С. Нуров, Нарвон

3. махс. Мойжувознинг ўғирсимон таянч ёғочи, ичи ўйилган йўғон ғўла.

1. Тангадек соя тушмайдиган дарахтсиз ташқари ҳовли ўртасида жувоз кундага ўхшаш қозиқ. Ш. Ризо, Қор ёғди, излар босилди

2. [Зиғир мойи] бозорда сариқ мойдан икки баробар қиммат-а! Кундадан чиқар-чиқмас, тўйларга олиб кетишаркан. С. Нуров, Нарвон

4. Токнинг тупи, занги.

1. Чорвоқча катта бўлмаса ҳам, икки туп олча икки кунда узуми, бир-икки туп қизил гул бор экан. А. Қаҳҳор, Ўтмишдан эртаклар

2. Хомток вақтида кундадан ўсиб чиққан новдалардан 2—3 та энг яхшисини қолдириб, бошқаларини токқайчи билан тагидан олиб ташлаш керак. Газетадан

5. тар. Бандиларнинг оёғига уриладиган (солинадиган) махсус ёғоч асбоб, тахта кишан.

1. Хатирчилик бандининг бизни озод қиладилар деган сўзига ҳалигача ишонмай турган бандилар ҳам, кишан ва кундаларининг очила бошлаганини кўриб қувонмоқда эдилар. С. Айний, Қуллар

2. Борса, энаси оёғида кунда, бўйнида, ўлиб ётибди. Муродхон.

рвш. Ҳар куни. Кунда хабар олиб турмоқ.

1. Боринг, Ўрмонжон акамга ростини айтинг шундай бўлган эди, билмабман денг. Кунда-кунда ўлгандан, бир кунда ўлган яхшироқ. А. Қаҳҳор, Қўшчинор чироқлари.

2. Кунда тушганини кунда жўнатиб турибман. С. Аҳмад, Юлдуз