мағиз

1. 3-ш. бирл. (мағзи) 1. Данак, ёнғоқ каби қаттиқ пўчоқли меваларнинг ички қисми.

1. Данак мағзи. Ёнғоқ мағзи.

2. Ипга чизилган бир шода мағизни билагига осиб олган Дилшод хурсанд, икки юзи анордек қизариб турар эди. С. Зуннунова, Гўдак ҳиди

2. Бирор нарсанинг ички қисми.

1. Миришкорлик билан таралган сув ернинг мағиз-мағзига сингиб, ғўза тупларининг ҳусни-жамолини очиб юборди. А. Шермуҳамедов, Пискентлик паҳлавон

2. Етилтириб узилмаган ноннинг мағзи хом қолиб, сифати бузилади. Фан ва турмуш

3. Кўчма Асосий моҳият, мазмун.

1. Масаланинг мағзи. Гапнинг мағзи. Шоир ижодининг мағзи.

2. Ёппасига ва батамом қуролсизланиш ғояси таклифларимизнинг мағзи, ўзагидир. Газетадан

3. Шеъриятдаги ушбу йўналиш фалсафий лириканинг мағзини ташкил этади. УТА

4. Қора сариқ Каби сўзлар билан қўлланиб, киши бетининг рангини, шу рангга мойиллигини мағизга нисбатлаб билдиради.

1. Ҳусайн Бойқаро бу вақтда ўн саккиз ёшга тўлган, қизил мағиз, барваста йигит бўлган эди. М. Осим, Аждодларимиз қиссаси

2. Озғин, баланд бўйли солдат қора мағиз бир йигитнинг қулоғига нимадир деб шивирлади. А. Убайдуллаев, Қонли издан

мағиз сўзи қатнашган жумлалар:

3-ш. бирл. (мағзи) Кийим, кўрпа кабиларнинг четига икки қават қилиб тикилган, ранги шу нарсалардан бошқача бўлган тасма; адип, паровоз.

1. Кўрпа мағзи. Икки ёнига қизил мағиз тутилган шим.

2. Тошпўлатов ёқасининг рахи, енгининг учига сариқ клеёнкадан мағиз қилинган фуфайкасини ечиб, қозиққа илди. Р. Файзий, Чўлга баҳор келди