орқа

1. Гавданинг қоринга нисбатан терс томони, бўйиндан думғазагача бўлган қисми.

1. Қўлни орқасига қилиб юрмоқ.

2. Мингбоши ерда ғужанак бўлиб ётган Матқовулнинг орқасига қамчини шилп эткизиб туширди. М. Исмоилий, Фарғона тонг отгунча

3. Саидий эшикка орқасини бериб ўтирар эди. А. Қаҳҳор, Сароб

2. Нарсаларнинг терс ёқдаги қисми, юз, бет, олд томонига тескари томони, тескариси.

1. Суратнинг орқаси. Тешанинг орқаси.

2. Самандаров чироқнинг пилигини кўтарди, қаламнинг орқаси билан столни қоқиб, ғовурни босди. А. Қаҳҳор, Қўшчинор чироқлари

3. Чиннигул дарвоза тагига етганда, орқасига қайрилиб қаради-ю, ичкарига кириб кетди. С. Зуннунова, Кўк чироқ

4. Она шу сўзларни айтиб, ўтирган еридан кафтларининг орқасини ерга тираб, турди. Шуҳрат, Шинелли йиллар

3. Нарса ёки кимсанинг юз, бет, олд томонига қарши томон; орт.

1. Орқага қарамоқ. Уйнинг орқа девори.

2. Шу онда орқасидан гуруллаб автомобил келиб қолди. А. Қаҳҳор, Каравот

3. Йўлдош орқадан аста келиб, Эл-муроднинг кўзини икки қўли билан бекитди. Шуҳрат, Шинелли йиллар

4. Ортда, кейинда жойлашган.

1. Велосипеднинг орқа ғилдираги. Тил орқа товушлари (грамматика).

5. Ортда қолган, ўтилган йўл; шахс ёки предмет чиқиб келган томон; ҳаракат йўналган томоннинг акси.

1. [Отабек] Эшик занжирига қўлини олиб боргани ҳолда ўйланиб тўхтади ва эшикни очмай, орқасига қайтди. А. Қодирий, Ўтган кунлар

2. Олға босиш, ҳар ҳолда, орқага қайтишдан хатарли эмас. А. Қаҳҳор, Мастон

6. кўчма Ҳомий, суянчиқ, тирак.

1. Тоғдан орқаси бўлганнинг тошдан юраги бўлар. Мақол

7. 3-шахс эгалик ва жўналиш, ўрин-пайт ва чиқиш келишиклари қўшимчалари билан кўмакчи вазифасида ишлатилади (орқасида, орқасидан).

8. ёки (Бировнинг) орқасидан кесак (тош) отмоқ

9. 1) иккинчи қайтиб келмаслигини тилаб лаънатламоқ;

10. 2) кимсанинг орқасидан уни ёмонлаб ғийбат қилмоқ.

орқа сўзи қатнашган жумлалар: