теп

1. Оёқ билан зарб бермоқ.

1. Копток тепмоқ. Эшикни тепиб очмоқ. Итни қопмас деб бўлмас, отни тепмас деб бўлмас. Мақол

2. У [Соли совуқ] шошиб-пишиб, Азим бойваччанинг кўкрагидан итариб эди, Азим унинг киндигига ўхшатиб тепди. М. Исмоилий, Фарғона тонг отгунча

3. Полвон уни бир тепиб, ерга ағнатди-ю, бўғзидан босиб тураверди. С. Сиёев, Аваз

2. Оёқ босиб, тепкилаб бирор иш қилмоқ.

1. Том тепмоқ. Лой тепиб пишитмоқ.

2. Кечалари шинни учун узум тепадилар, кундузи уларни аравалаб шаҳарга ташийдилар. Ойдин, Ямоқчи кўчди

3. Лой тепиш, лой қориш ишлари қилинмайди. Муштум

3. Ўқ узиш ёки бошқа бир иш пайтида зарб билан орқага силжимоқ, урмоқ.

1. Бу милтиқ қаттиқ тепар экан.

2. Нима бало бўлди, машинанинг ручкаси тепиб олдими, дей-ман И. Раҳим, Шонли авлод

4. кўчма Ритмик ҳаракат қилмоқ, дукулламоқ, урмоқ (юрак ва қон томирлари ҳақида).

1. Юрагим гурс-гурс тепади.

2. Улар [йигит билан қиз] дарвоза тагига ўтирдилар ва шу зайл бир неча вақт нафасларини ютиб, гўё бир хилда тепаётган қалбларини тинглаб, индамай қолдилар. П. Турсун, Ўқитувчи

3. Башорат ўзининг оқариб кетганини сезди, чакка томирларида қон гупуллаб тепарди. А. Мухтор, Опа-сингиллар

5. кўчма Тепага, юзага (сиртга) кўтарилиб чиқмоқ, кўринмоқ, намоён бўлмоқ.

1. Қизамиқ сиртга тепди. Сизот сувлар ер бетига тепиб чиқди.

2. Тер кучли ишқорли реакция беради ва у танага тепиб, шўрга айланади. Фан ва турмуш

3. Нима учундир юраги ҳовлиқар, тез-тез урар эди. Юзига қон тепган. Шуҳрат, Шинелли йиллар

4. Онанинг дили ўғлининг юзига тепиб чиққан аламли норозиликни, аниқ бўлмаса ҳам, дарров сезган эди. С. Анорбоев, Оқсой

6. Баъзи сўзлар билан бирикиб, нарсанинг шу сўз билдирган жойга уриши, етиши маъносини билдиради.

1. Ана, ғўзаларимизга ўзингиз бир қаранг, белга тепади-я! М. Исмоилий, Фарғона тонг отгунча

теп сўзи қатнашган жумлалар: