vahima

1. His-tuygʻu va kayfiyatning buzilishi; qoʻrquv bosish, xavfsirash, yurakni gʻulgʻula bosishi natijasida yuzaga keladigan ruhiy holat, qoʻrquv holati, ruhiy bezovtalik.

1. kichkina darchadan vahima bilan moʻralab turgan Bekajon-u Toʻlgʻonoyning mungli koʻzlari koʻrinadi. S. Siyoyev, Avaz

2. Onabibi bundan hech xavotir oladigan narsa topmaydi-yu, lekin yana qoʻli ishga bormaydi, koʻnglidan vahima arimaydi. A. Muxtor, Chinor

3. Osmondagi jimir-jimir etib turgan son-sanoqsiz yulduzlarga tikilgandagina kishi vahimani unutardi. E. Usmonov, Yolqin

4. Serka/yur butun suruvni oʻz orqalaridan ergashtirib, xuddi boʻri quvganday, vahima ichida toʻppa-toʻgʻri jarlikka qarab chopmoqda edi. S. Anorboyev, Oqsoy

2. Vahimani qayd etuvchi, vahima bildiruvchi gap-soʻz, xatti-harakat va shu kabilar

1. — Yana nima vahima?— dedi. — Menga ishonmasangiz, mana, Muhammad Sulton janoblaridan soʻrang fitnachilar bugun kechasi Soʻzangaron darvozasini Boburga ochib bermoqchi emishlar. P. Qodirov, Yulduzli tunlar

2. Hah, hali gap shumi? Vahimangiz bor boʻlsin, odamni qoʻrqitib yubordingiz-a. K. Yashin, Hamza

3. Hali shunga shuncha vahimami? Mushtum

3. Shunday ruhiy holatga soladigan narsa, gap, manzara va shu kabilar

1. Oʻrmon qorongʻiligining vahimasi.

2. Kechagi vahimalarni oʻz koʻzlari bilan koʻrgan shohanshohlar bir-birlariga sezdirmay, kechasining oʻzidayoq quyon boʻlib qochib qolgan ekanlar. Ertaklar

3. Koʻchalarda askarlar, har yoqdan gʻizillagan harbiy mashinalar koʻp boʻlishiga qaramay, bu yerdan urushning qora vahimasi oz sezilardi. Oybek, Quyosh qoraymas

4. Koʻrinish, tuzilish holati vahimali tuyuluvchi; bahaybat, salobatli.

1. Vahimasi zoʻr.

2. Qorongʻida vahima boʻlib koʻringan togʻ uncha baland emas ekan. S. Karomatov, Oltin qum

3. Samolyotga yetdik. Ehe, uning vahimasini koʻring. H. Nazir, Yonar daryo

5. Vahimali gaplarni koʻp gapiradigan, boʻlar-boʻlmasga vahima qiladigan shaxsga nisbatan qoʻllanadi.

1. He, vahima boʻpsan, ukam. S. Anorboyev, Oqsoy

6. ayn Vahimali.

1. Bu vahima gaplarni qayoqdan topasiz-a, bekam. Mirmuhsin, Meʼmor

7. Vahima bosmoq Vahima his-tuygʻusi egallamoq.

1. Vahima bosdi, yuragini qoʻrquv teshib, oyogʻidan mador ketdi. Yoshlik

2. Uni vahima bosdi, koʻz oldidan allaqanday pajmurda gavdalar oʻta boshladi. K. Yashin, Hamza

vahima soʻzi qatnashgan jumlalar: