дуо

1. дин. Худога ёлвориб, унга илтижо қилиб, ўзи ёки бошқалар учун яхши, эзгу тилак тилаш.

1. Кўпчиликнинг дуоси кўл бўлур. Мақол

2. Дуо қилинг, бўлсин менинг фарзандим. Эрали ва Шерали

3. — Худоё худовандо, қизларимни ўз паноҳингда асрагин! — деб дуо қилди. Ҳ. Ғулом, Машъал

4. Тўрт мулла чўкка тушиб олиб мен билмаган дуоларни ўқиб дам солишяпти. Х. Тўхтабоев, Ширин қовунлар мамлакати

5. Бувим хавотирга тушиб, дуо ўқидилар. Саодат

6. Уч тоифа кишилар бордирки, уларнинг қилган дуоларини Тангри ижобат қилмайди. Ҳадисдан

2. дин. Фотиҳада ўқиладиган Қуръон сураси.

1. Дуойи фотиҳадан кейин ҳаммалари ўринларидан туриб, йўл ҳозирлигини кўра бошладилар. М. Осим, Ибн Сино қиссаси

2. Домла Ниёз Анвар тарафидан дуога қўл очди. А. Қодирий, Меҳробдан чаён

3. Шундан сўнг иккинчи хутба ўқилиб, дуойи фотиҳа қилинди. Муштум

3. Кишининг соғлиги, ўлими, бахтсизлигига сабабчи деб ҳисобланувчи турли ёвуз кучлар, инс-жинсларни қайтариш, кимсани кимсага иситиш ва шу кабилар учун азайимхонлар, дуохонлар томонидан ўқиладиган ёки тумор ва шу кабиларга ёзиб бериладиган матн, хат.

1. Ўзбек ойимнинг мияси айнадими ёки сеҳрчи ҳиндунинг дуоси асар қилдими, ҳар нучук, уч йиллик адоватлар ва гина-кудуратлар барчаси ҳам аллақаёққа қараб учиб кетдилар. А. Қодирий, Ўтган кунлар

2. Сиз туғмас экансиз, бахтингиз боғланган, фарзандталаблар менинг дуойим билан тўққиз ой деганда фарзанд кўрадилар. К. Яшин, Ҳамза

4. Умуман кишилар бир-бирларига тилайдиган яхшиликлар; яхши ниятлар.

1. Олтин олма, дуо ол, Дуо олтин эмасми. Мақол

2. Меҳнат билан ер кўкарар, Дуо билан — эл. Мақол

3. Энасидан дуо олди. Нурали

4. Элга хизмат қилиб, болам, дуо ол. Маликайи айёр

5. кўп одамларнинг тўйида хизмат қилган, юртнинг дуосини олган киши. С. Аҳмад, Сайланма

дуо сўзи қатнашган жумлалар: