пўк

1. Ичи чириган ёки кавак.

1. Пўк дарахт. Пўк ёғоч. Бу толнинг ичи пўк.

2. Нусратбек ҳам шундай қилди. Бироқ редиска пўк экан. Туфлаб ташлашга уялди. С. Нуров, Нарвон

2. Бирор касаллик туфайли дарахт танасидан ўсиб чиқадиган, ғовак тўқимадан иборат ўсимта; дарахт буқоғи.

1. Толнинг пўки.

2. Тут пўкидан сариқ бўёқ сифатида фойдаланилган.

3. Бу жангга душман ўз ихтиёридаги ҳамма нарсани ташлади; унинг орқа томони қуриган дарахтдек пўкдир. Ҳ. Олимжон, Танланган асарлар

3. кўчма Семиз, лекин кучи кам; хом-семиз.

1. Даланинг кўкига, одамнинг пўкига ишонма. Мақол

2. Меҳнат қилиб ўрганмаган Камол пўк эди, бир-икки силтаниб, қўлларини Нодирдан зўрға бўшатиб олди. С. Юнусов, Кутилмаган хазина

4. кўчма Маъносиз, саёз, бўш (умри қисқа).

1. Замон пўк нарсани тез унутдирар, Яъни турғунликдан ҳаёт ўч олар, Эски лой қалъа йўқ, қиссаси турар, Ерга чўкиб кетган эски кўчалар. М. Шайхзода, Тошкентнома

5. шв. Пўкак, тиқин.

1. Тарелка ёнида ётган пичоқни олиб, унинг учи билан шиша оғзидаги пўкни олмоқчи бўлди. Ш. Ризо, Қор ёғди, излар босилди.

2. [Мингбоши] Шишанинг тагига йўғон шапалоғи билан икки марта урди, пўк сачраб чиқиб, шипга тегди, сўнгра у ердан сачраб, токчадаги катта жомга келиб тушди; жар-р-ранг этди жом. Чўлпон, Кеча ва кундуз

пўк сўзи қатнашган жумлалар:

тақл. с. Ичи бўш ёки кавак нарсани урганда, қиздирилмаган чилдирмани чертганда, юракнинг қаттиқ уришида чиқадиган товуш ҳақида.

1. Пишган қовоқ чертилса, пўк этади.

2. Аҳён-аҳёнда шампанскийнинг пўк этган овози эшитилиб қолади. Муштум

3. Дуторнинг тинғир-тинғири-ю чилдирманинг пўк-пўк товушини атроф ютиб юбораётгандай эди. Ёшлик

пўк сўзи қатнашган жумлалар: