пой

1. эск. кт. айн. Оёқ 1.

1. Пирназар полвон қизига бир эланди-ю, бошини четга бурди. Ота юзини терс бургач, Ёрқиной баттар эзилди, энди у дадасининг пойини қучоқлаб йиғлади. Р. Раҳмон, Меҳр кўзда

2. Пойига йиқилиб: — Момо-қиз, мен сенга нима ёмонлик қилиб эдим, — дейман. Т. Мурод, Юлдузлар мангу ёнади

2. (эгалик ва ў.-н. к. аффикси билан) Бировнинг ихтиёрида, қўлида ёки оёғи остида.

1. Лекин асло қилма армон, Армон қилма, гул жамол, Пойингдадир ёруғ жаҳон, Кенг жаҳонга назар сол. Ҳ. Шарипов.

3. Бирор нарсанинг қуйи қисми, таги, этаги.

1. Улуғ шоир ҳайкали пойига меҳр-муҳаббат ва чуқур эҳтиром рамзи сифатида гуллар қўйилмоқда. Газетадан

2. Фақат дарё лаби гезариб, Ёпиб ётар тоғнинг пойини. У. Қўчқор, Ҳаяжонга кўмилган дунё

3. Саҳна-ю минбар пойида ижод аҳли билан учрашувга талпиниб келган кишилар Газетадан

4. Жуфт ҳолда ишлатиладиган нарсанинг ҳар бири, бир тоқаси (асосан пойабзал ҳақида, одатда бир сўзи билан ишлатилади).

1. [Бир] пойи йўқ этик. Маҳсининг бир пойи.

2. Унинг бир пой пайтаваси осилиб, юришга халақит берарди. С. Кароматов, Олтин қум

3. Очил Шаропов ўгирилиб, пойгакдаги пойабзаллар ичидан бир пой кавушни олиб кўрсатди. Ш. Холмирзаев, Сўнмас ўт

4. Нозима даҳлизда ётган бир пой туфлисига кўзи тушди. Ёшлик

пой сўзи қатнашган жумлалар: