poy

1. esk. kt. ayn. Oyoq 1.

1. Pirnazar polvon qiziga bir elandi-yu, boshini chetga burdi. Ota yuzini ters burgach, Yorqinoy battar ezildi, endi u dadasining poyini quchoqlab yigʻladi. R. Rahmon, Mehr koʻzda

2. Poyiga yiqilib: — Momo-qiz, men senga nima yomonlik qilib edim, — deyman. T. Murod, Yulduzlar mangu yonadi

2. (egalik va oʻ.-n. k. affiksi bilan) Birovning ixtiyorida, qoʻlida yoki oyogʻi ostida.

1. Lekin aslo qilma armon, Armon qilma, gul jamol, Poyingdadir yorugʻ jahon, Keng jahonga nazar sol. H. Sharipov.

3. Biror narsaning quyi qismi, tagi, etagi.

1. Ulugʻ shoir haykali poyiga mehr-muhabbat va chuqur ehtirom ramzi sifatida gullar qoʻyilmoqda. Gazetadan

2. Faqat daryo labi gezarib, Yopib yotar togʻning poyini. U. Qoʻchqor, Hayajonga koʻmilgan dunyo

3. Sahna-yu minbar poyida ijod ahli bilan uchrashuvga talpinib kelgan kishilar Gazetadan

4. Juft holda ishlatiladigan narsaning har biri, bir toqasi (asosan poyabzal haqida, odatda bir soʻzi bilan ishlatiladi).

1. [Bir] poyi yoʻq etik. Mahsining bir poyi.

2. Uning bir poy paytavasi osilib, yurishga xalaqit berardi. S. Karomatov, Oltin qum

3. Ochil Sharopov oʻgirilib, poygakdagi poyabzallar ichidan bir poy kavushni olib koʻrsatdi. Sh. Xolmirzayev, Soʻnmas oʻt

4. Nozima dahlizda yotgan bir poy tuflisiga koʻzi tushdi. Yoshlik

poy soʻzi qatnashgan jumlalar: