шўх

1. Вақтини ўйин билан ўтказадиган, ўйинқароқ; тўполончи.

1. Эртадан кечгача яйлов далада тинмай ўйнаб чарчаган шўх болаларни бир лаҳзада ва бирдан уйқу олди. Ойбек, Танланган асарлар

2. Шўх болалар кўп, ғилдирагига бирон нарса суқиб ёки ойнасини олиб кетса, йўлда сарсон бўлиб қолмайлик. С. Нуров, Нарвой

2. Ўйин-кулгини, ҳазил-ҳузулни яхши кўрадиган; хушчақчақ, қувноқ.

1. Шўхқиз.

2. — О, бизнинг йигитлар жуда шўх бўлади, — деди Муҳаррам ўтираётиб, — битта намунаси мана, қошингизда турибди. Шуҳрат, Шинелли йиллар

3. Темиржон қишлоқ қизларининг ниҳоятда шўх, ҳазил-мутойиба гапларга чечан бўлишларини кўп эшитган эди. Ж. Абдуллахонов, Орият

3. Ўз қилиқлари, ишваси, ноз-карашмаси билан кишини ўзига мафтун қиладиган; ўйноқи.

1. Шўх кўзлар.

2. Неча кундан бери кўрсатмайин васлин соғинтирди, Тараҳҳум айласун, ул шўхи жонон бир келиб кетсун. Ҳамза

4. кўчма Ўйноқлаб тез ҳаракат қиладиган; ўйноқи.

1. Машина икки томони залворли тоғлар билан ўралган, илон изи бўлиб, шўх оқаётган сой бўйида тўхтади. Н. Фозилов, Дийдор

2. Мулла Фазлиддин уни шўх от устида чавандоз йигитлардай ўтирганидан ҳам таниди-ю, вужуди бирдан қизиб кетгандай бўлди. П. Қодиров, Юлдузли тунлар

5. кўчма Кишига шодлик бағишлайдиган, ҳазил-мутойиба аралаш, жўшқин; ўйноқи, шўхчан (қўшиқ, ўйин, мусиқа каби-лар ҳақида).

1. Шўх куй. Шўх ўйин.

2. Бир-биридан шўх, бир-биридан ўйноқи оҳангларга ёш-яланглар рақсга тушишяпти. Газетадан

3. Фақат ўқтин-ўқтин уруш совуқ нафасини пуркаган кунларда шўх кулгилар фарёд билан алмашиб, даштни зир титратади. О. Ёқубов, Эр бошига иш тушса