тирик

1. Ўлмаган, ҳали яшаб турган; ҳаёт, барҳаёт.

1. Иккита тирик катта балиқнинг бўғзидан каноп ўтказиб, ҳовузга ташлаб қўйилди. Мирмуҳсин, Сўгал

2. Э, онажонгинам, қани энди, сен ҳам шу ерда тирик бўлсанг-у, ўз ўғлингнинг қандай одам бўлганини кўрсанг, деб хаёл қилди [Элмурод]. П. Турсун, Ўқитувчи

3. Алҳамдулиллоҳ, кўрдим, тирик экансан, ноқобил болам. Ойбек, Танланган асарлар

2. Ўсимлик ёки ҳайвонот дунёсига оид; жонли.

1. Тирик табиат. Тирик организм.

3. Ўзининг янги вақтдаги кўринишини, тароватини йўқотмаган, сўлмаган (ўсимлик, унинг гули, меваси ва шу кабилар ҳақида).

1. Сабзининг тирик-тиригини териб олмоқ. Бодринг сувда тирик туради.

4. Куч-қувватини йўқотмаган; бардам, тетик.

1. [Бувим] Тириккина кампир, ҳасса тутмайди. Ойбек, Болалик

5. Тийрак; серғайрат, ҳаракатчан.

1. Ҳамида ўн олти ёшлардаги тирик, қувноқ қиз. А. Қаҳҳор, Адабиёт муаллими

6. кўчма Яшаётган, сақланиб қолган, жонли, барҳаёт.

1. Азим тоға билан суҳбатлашган одам уни тирик тарих дейди. Ўзбекистон қўриқлари

2. Бу тахт-у салтанатлар беном-у нишон йўқолур, фақат меъмор-у мусаввирлар яратган зўр санъат асарлари тирик қолур, деган ақидалар бизга маълум. П. Қодиров, Юлдузли тунлар

7. кўчма Яхши пишиб етилмаган (асосан овқатга солинган дон ҳақида).

1. Маставанинг гуручи тирик, бир оз қайнасин. Мош ҳали тирик.

2. Хаёлим қочиб, кабобни қайиш қилиб қўйибман. Ош ҳам тирик бўлибди. П. Қодиров, Қадрим

тирик сўзи қатнашган жумлалар: