юпқа

1. Қалин эмас, кўндалангига ингичка; нозик.

1. Юпқа газлама. Юпқа тери. Юпқа қоғоз. Юпқа тунука. Юпқа шиша.

2. У бир лаҳзада косани тушириб, юпқа пўстлоқ ичидан шираси томиб кетгудек бўлиб турган шафтолига қўл урди. М. Исмоилий, Фарғона тонг отгунча

3. Тўламат мўйлов юпқа лас чопон устидан қават-қават боғланган қийиқчаларга қўлини тиради. С. Анорбоев, Оқсой

2. Зич ёки қалин эмас, сийрак (туман, тутун, булут ва шу кабилар ҳақида).

1. Дарё устини юпқа туман қоплаган.

2. Қор-ёмғирда бўкиб ётган ерлардан юпқагина буғ кўтарилди. Ойдин, Ширинга мактуб

3. Уфқдан кўтарилган қуёш чанг ва тутун орасидан юпқа булут босган тўлин ойдай кўринар эди. А. Қаҳҳор, Олтин юлдуз

3. от Хамирни чалпакка ўхшатиб ёйиб, устига ёғда қовурилган қийма, сабзи солиб, қозонда пишириладиган таом; чўзма.

1. Юпқа пиширмоқ.

2. Ўқишда толиқиб қолмасин, деб доим сомсами, уч-тўртта юпқами пишириб қўяман. Ойдин, Дўндиқдан ҳам ёш экан

4. кўчма Фақирона; бой бўлмаган, оз миқдорда.

1. Мутриб дорифуруш отасидан қолган юпқагина мерос билан аранг тирикчилик ўтказарди. С. Сиёев, Аваз

юпқа сўзи қатнашган жумлалар:

Хамирни юпқа ёйиб, қиздирилган қозонда ҳар икки томонини ағдариб пишириб, сўнг ичига қиймали пиёздоғ солиб, тўрт бурчак шаклида тахлаб тайёрланадиган овқат