дарё

1. Манбаидан қуйилиш жойи томон табиий ўзандан доимий равишда оқиб турадиган катта сув.

1. Зарафшон дарёси. Азим дарё. Дарё суви. Дарё бўйи. Ўтирган — бўйра, юрган — дарё. Мақол

2. Томчи тошиб бўлгунча, дарё оқиб бўлар. Мақол

3. Пастликда Чорвоқдан фаввора бўлиб отилиб чиқаётган сув дарё ҳосил этиб, олға боряпти. Газетадан

4. Кечаси дарё шунақа чиройли бўладики, Канизакхон! А. Қаҳҳор, Қўшчинор чироқлари

2. кўчма Кўп миқдордаги нарсалар ҳақида.

1. Хаёл дарёси.

2. Ботир ёрим, биламан, сиз қайғу дарёсига мендан чуқурроқ ботдингиз. Ойбек, Танланган асарлар

3. Одамлар дарёси янги шаҳар томонга оқарди. П. Турсун, Ўқитувчи

4. Қуёш ботган. Лекин унинг олов дарёси турли ранглар билан товланиб, чексиз бир парда каби уфқларда мавжланади. Ойбек, Танланган асарлар

3. кўчма Битмас-туганмас; бой; кенг.

1. Тақсиримнинг илмлари жуда дарё, ўзлари Бухорода хатми китоб қилганлар! А. Қодирий, Меҳробдан чаён

2. Худойимнинг бир дарёси ғазаб бўлса, минг дарёси раҳмат. Ҳамза, Танланган асарлар

4. эск. айн. Денгиз.

5. ёки Шўр дарё Дарёйи шўр Каспий денгизи.

1. Бу арғумоғингиз билан Дарёйи шўргача етасиз. Ойбек, Навоий

6. кўчма Бойлик, хазина.

1. Санъаткор халқ тили дарёсидан ўринли фойдалана олса, бир қатраси билан серзавқ, анча бақувват гуллар кўкартира олади. ЎТА

7. кўчма Ўтиб кетувчи, ўткинчи.

1. Ҳайҳот! Ёшлик, болалик бир дарё — оқди-кетди. Минг афсус. К. Яшин, Ҳамза

8. кўчма Оқим, кечмиш; тарз.

1. Оқибатда турмуш дарёси истаган томонга оқизди. Ш. Рашидов, Бўрондан кучли

2. Ҳамма нарса ўз йўлидан борар, ҳаёт дарёси уни ўзининг ўйноқи тўлқинларига миндириб, ҳамон олға сурарди. Ў. Ҳошимов, Қалбингга қулоқ сол

дарё сўзи қатнашган жумлалар: