шўр

1. Меъёридан ортиқ туз солинган, таъми ўт-кир (овқат, таом ҳақида).

1. Шўр овқат. Паловни шўр қилиб қўймоқ. Аччиқ-чучукни шўр қилиб юбормоқ.

2. [Қодиржон:] Ҳали ош вақтида, ошнинг тузини паст қилиб қўйиб-сан ёки шўр қилиб қўйибсан, деб баҳона қиламан-да, катта жанжал чиқараман. Ҳамза, Туҳматчилар жазоси

2. Тузланган.

1. Шўр балиқ. Шўр карам.

3. Таркибида туз моддаси кўп бўлган, шўр босган.

1. Шўр денгиз. Шўр кўл. Шўр тупроқ. Шўр сув.

2. Айниқса, эрта баҳорда бороналаш шўр ерларда катта фойда беради. Газетадан

4. от Тупроқ таркибида тузнинг кўплигидан ер бетида ҳосил бўлган туз моддаси.

1. Ернинг шўрини ювмоқ.

2. Ерда ҳали шўр кўп. Сотиболди отам ҳам менинг фикримни тасдиқлаяптилар. Н. Сафаров, Хадича Аҳророва

3. Ўрмонжон шўр босган ердан илон изи бўлиб ўтиб, тўқайга кириб кетган тупроқтепани қамчининг сопи билан кўрсатиб: — Канал! — деди. А. Қаҳҳор, Қўшчинор чироқлари

5. Тернинг уст-бошга тепишидан кийимда ҳосил бўладиган туз, оқ доғ.

1. Эрта-ю кеч тош майдалаб елкаларини бир эллик шўр босган йигитлар [дарвишга:] Йўлингдан қол-ма! дейишибди. С. Анорбоев, Оқсой

2. От йўрттириб Юсуф Мадёров келиб қолди. У ҳамон темирйўлчи кийимида — эгнида қора кител, терининг шўри елкасида оқариб ётарди. Ш. Тошматов, Эрк қуши

шўр сўзи қатнашган жумлалар:

1. фольк. Толей паст, бахтсиз, бечора; шўрлик.

1. Қози, муфти — бари бойнинг чокари, Камбағал шўр азалдан хизматкори. Эргаш Жуманбулбул ўғли

2. Илоҳим, қурисин подшонинг иши, Кўп бўлди-ку мендай шўрнинг койиши. Ширин билан Шакар

2. Азоб-уқубат, кулфат; бахтсизлик.

1. Худо бандасини яратганда, пешонасига чоракор бўласан, деб ёзмасин Э-ҳа, камбағалнинг шўрини асти сўраманг. М. Исмоилий, Фарғона тонг отгунча

2. Ўйласам, ҳар дам ҳамият ўти дил-да мавж урар, Солгали душман бошига шўр-у савдо бораман. Ҳабибий

3. Хоним, тургин шу ваъдада ҳақиқат. Турмасанг, солурман шўр-у қиёмат. Ислом шоир

шўр сўзи қатнашган жумлалар: