иссиқ

1. от Жисм таркибидаги молекулалар ҳаракати (ёниш, кимёвий реакция ва шу кабилар) натижасида юзага келадиган ва жисмларни қиздирадиган, иситадиган кинетик энергия; иссиқлик, ҳарорат. Қуёшнинг иссиғи. Оловнинг иссиғи.

1. Иссиқ бирмунча бўшашгандек туюлса ҳам, димлик заптида эди. М. Исмоилий, Фарғона тонг отгунча

2. Шарофатхон супанинг четига келиб ўтирди, оқ шоҳи рўмоли билан елпиниб, иссиқдан шикоят қилди. Ойбек, Танланган асарлар

2. от Касалликда юзага келадиган (кўтариладиган) ҳарорат; иситма.

1. Офтоб ойим эрининг сўзини кучлаб тушди: Иссиғи бор, юзи ҳам қизариб, бўртиб турибди. А. Қодирий, Ўтган кунлар

2. Иссиғим кўплигидан сув устига сув ичар эдим. М. Исмоилий, Фарғона тонг отгунча

3. сфт. Юқори ҳароратли, бирор манба ҳарорати билан исиган, қизиган; иссиқ ҳолатли.

1. Иссиқ сув. Ҳаво иссиқ.

2. Шундоқ иссиқ кунда қора кўйлак кийишидан азадорлиги билиниб турарди. С. Аҳмад, Уфқ

3. Шербек унинг қўлини иссиқ кафтлари орасига олди. С. Анорбоев, Оқсой

4. сфт. Иссиқликни сақлайдиган, иссиқ тутадиган.

1. [Эгнида] Иссиқ ва янги пальто, оёғида ичи жун ботинка, қоракўл қалпоқ, қорни тўқ. Мирмуҳсин, Умид

2. Иссиқ кийинган йўловчилар дам-бадам бурун ва қулоқларини ушлаб, ўз ташвишлари билан югуриб-елардилар. Ў. Усмонов, Сирли соҳил

5. от Қозон овқати, пиширилган (иссиқ) таом.

1. Яхшиям шу қўшнинг бор экан, дугонанг. Бошим ёстиққа тегганда, ўзи, болалари ўтиб, бир қошиқ иссиқ қилиб беради, дўхтир чақириб келади. С. Нуров, Нарвон

2. Кечадан бери [Кумушнинг] ичига иссиқ киргани йўқ. А. Қодирий, Ўтган кунлар

3. Ҳаммамиз деярли ҳар кун бир қошиқ иссиққа муҳтожмиз. А. Қодирий, Кичик асарлар

6. сфт. Кўчма Кишига хуш келадиган; ёқимли.

1. Юлдузхон унга енгилгина бош ирғади ва бир кулиб қарадики, Муҳиддин шу вақтгача қизлар кулгисининг бу қадар жозибали, чиройли, иссиқ бўлишини сира учратмаган эди. Р. Файзий, Чўлга баҳор келди

2. Луқмонча худди юмалагандай югуриб, медпунктга кириб бораркан, Элчибек уни чақириб, бир иссиқ гап айтгиси келди. А. Мухтор, Туғилиш

иссиқ сўзи қатнашган жумлалар: