ис

1. 1 Нарсанинг сезги аъзоси (бурун)га таъсир этиш хусусияти ва шу таъсир натижасида юзага келувчи сезги; ҳид.

1. Иси бор. Иси йўқ.

2. Қимирлатишдан райҳонларнинг ўткир иси ўқтин-ўқтин димоққа келиб уринар эди. А. Қодирий, Меҳробдан чаён

3. Боғма-боғ ошиб эсаётган шамол димоққа аллақандай хушбўй исларни олиб келади. С. Аҳмад, Ҳукм

4. Тонгда тандир қиздирилди. Нон иси тарқади. Т. Малик, Ажаб дунё

2. кўчма Дарак берувчи белги, ишора.

1. Низомулмулк муҳим бир нарсанинг исини пайқагандай, атрофга аланглаб, индамасдан унинг орқасидан юрди. Ойбек, Навоий

2. Чоғимда, туҳматнинг иси келадиёв бу ишдан. С. Аҳмад, Ҳукм

3. Оёқ остидаги нам тупроқдан инсон учун жуда яқин қон-қариндошлик иси димоққа уриларди. С. Анорбоев, Оқсой

4. — Жуда соз, бироқ, сиёсий, тарбиявий ишнинг иси ҳам йўқ, — деди Сайрамов. Ойбек, Олтин водийдан шабадалар

ис сўзи қатнашган жумлалар:

1. 1 У қадар қуюқ бўлмаган, кўринар-кўринмас тарздаги тутун; дуд.

1. Самовар карнайидан кўтарилаётган ис.

2. Ёнишдан ҳосил бўлган зарарли (заҳарли) газ, кўмир оксиди; ис гази.

1. Катта осма лампа тутаброқ ёнганидан, дўконхонадан ис ва қурум ҳиди билан тўлган ҳаво дарров димоққа урар эди. Ойбек, Танланган асарлар

2. Овқатдан ис ҳиди келарди. Шуҳрат, Шинелли йиллар

3. Тугун ва чангдан шип ва деворларда, нарсалар юзасида ҳосил бўладиган нозик ипсимон, ипир-ипир нарсалар.

1. Хизматкорхонанинг деворлари, шиплари ўргимчак инлари, ипир-ипир қора ислар билан қопланган. Ойбек, Танланган асарлар

2. У [Умид] тахмондаги, шифтлардаги исларни супурги билан олиб, полни икки қайта ювди. Мирмуҳсин, Умид

ис сўзи қатнашган жумлалар: